FAZLA MEMUR YALANI

Saat 10:11.
Elektrik dairesine girerek, sıra numaramı alıyorum.
202.
Duvardaki pano 151'i gösteriyor.
İçerideki kalabalıktan belli zaten.
8 vezneden sadece iki tanesinde memur var.
Bir başka memur ise sadece elektrik bağlatma işlemleri için veznesinin başında.
Genç bir delikanlı oturmam için bana yerini veriyor.
Dışarıdan gelen insan seli sürekli yanımdan geçmekte.
Çok geçmeden, bastonlu yaşlı bir amcaya ben yer veriyorum.
İnsan kalabalığı küçük salonu tıka basa doldurmuş.
Birbirine yer verenler, sükunetle sırasını bekleyerek gidip paralarını yatıranlar.
Bu arada her veznenin önünde iki vatandaştan biri, görevliyi tanıdığından, işlem sırasında bir sohbet başlıyor aralarında.
İşlem bitiyor, ama biz aralarındaki sohbetin bitmesini beklemeye devam ediyoruz.
Bekleyenler duvar diplerinde, tahtaya kaldırılmış cezalı çocuklar gibi sıralanmışlar.
Neden mi?
Çünkü duvarda yazıyor.
Sıran gelmeden vezneye yaklaşma cıs!!!
Ama içeriye sığmaya imkan yok zaten.
Dedik ya iki vezne çalışıyor.
Başlıyorum volta atmaya.
Saat 10:35.
Memurlardan birine yaklaşarak, mümkün olduğu kadar en sakin ses tonumla soruyorum.
"Neden sadece iki vezne çalışıyor?"
Adam önce dediğimin doğruluğunu konrol etmek istercesine arkadaşlarına bakıyor sonra gayet kendinden emin bir şekilde" Eee.. arkadaşlarımız ya izinli ya hasta."
"Hadi canım" der gibi kaşlarımı kaldırıp volta atmayı sürdürüyorum.
Saat 10:48 İşte mucize. 3. görevli gelerek yerini alıyor ve işlem yapmaya başlıyor.
Biraz evvel konuştuğum memur bana "İşte üç kişi yaptık" diyor.
Hani biraz mahçup olmak yerine, lütfettiğini ima eden bir tavırla.
Aramızda birkaç adım mesafe var.
Tam cevap vermek için adımımı atıyorum.
"Boşver Ebru." deyip vazgeçiyorum.
11:05 Aaa işte bir mucize daha. Bir memur daha aniden iyileşip izinden dönüyor.
Vezneler dört kişi oluyor.
İşlemimi yaptırıyorum.
Bilet makinesinin sıra numarasına bakmak için yanına gidiyorum.
258.
Kalabalığın derecesini anlamışsınızdır.
Kapıdan çıkıyorum, alamıyorum hırsımı dönüyorum aynı memura.
"Ya biri ölürse" diyorum.
Ne dediğimi anlamadığı belli, sessizce yüzüme bakıyor.
"Veznedekilerden biri ölse, ne olacak? diye tekrar ediyorum sorumu. "Hep eksik elemanla mı çalışacaksınız?"
Yine cevap yok.
Hızlı adımlarla çıkıyorum dışarıya.
Bu sefer ehliyet dairesine giriyorum.
Küçük odada 16 kişi bekliyor.
Ben dahil.
Üç veznenin, sadece birinde görevli var.
On dakika sonra başka biri gelerek yerini alıyor ve işleme başlıyor.
Üçüncü vezne ben çıkana kadar boştu.
Yani sözün kısası, memur fazlası var diye şikayet edenlere aldanmayın !!!!!
Yalan!!!!!!!!
Ben bugün hep eksik gördüm, hiç fazlaları yoktu.